De Autosalon van Genève 2011: Hyundai presenteerde daar de Europese versie van de Veloster die al enige tijd leverbaar was in Amerika. Net als bij de Genesis heeft het research & development center in Rüsselsheim de auto aangepast aan de veelal veeleisende Europese rijstijl. Jammer genoeg bleef het vermogen van 140 pk wat achter bij de sportieve look en dito onderstel van de Veloster. Exact een jaar later stond Hyundai dan ook met een heuse Turbo versie wederom te schitteren in Genève. Met een dikker uiterlijk, flink wat vermogen en een aanpassing van het onderstel zou de Veloster eindelijk de credits kunnen krijgen die hij verdient. Wij gingen op pad met een matgrijs exemplaar in de enige uitvoering waarin de Turbo leverbaar is, i-Catcher. Waar Hyundai al lange tijd naar streeft.
Duwtje in de rug
Laten we beginnen met iets minder leuk nieuws. De compleet nieuw ontwikkelde 1.6 T-GDI beschikt in Europa over iets andere specificaties dan in Amerika. Die Veloster produceert een vermogen van 204 pk en een maximum koppel van 265 Nm vanaf 1.750 tpm. Flinke cijfers voor een 1.6 maar niet weggelegd voor ons Nederlanders. De techneuten van Hyundai hebben het maximum vermogen lichtelijk geknepen naar 184 pk terwijl het koppel wel hetzelfde bleef. Het resultaat is een acceleratie van 8,4 seconden voor onze Veloster terwijl de Amerikaanse versie diezelfde sprint aflegt in 7,0 seconden. Ook de topsnelheid ging omlaag van 220 km/u naar 214 km/u. Toch is er één ding wel opvallend: het koppel van 265 Nm wordt op haast turbodieselachtige wijze geleverd bij slechts 1.500 tpm. Gunstig voor het duwtje in de rug!
Niet alleen onderhuids potenter
Nu was de Veloster al geen doetje als het aankomt op uiterlijk vertoon. De Turbo doet daar nog een flinke schep bovenop. De grille aan de voorzijde is bij de Turbo zwart en een spoiler onderaan de bumper zorgt voor een agressiever voorkomen. Aan de zijkant vinden we andere sierstrips langs de onderzijde van de auto en achterop prijkt een grotere spoiler die zorgt voor de nodige downforce op de achterwielen. Aan de achterzijde zijn de grotere uitlaatsierstukken gemonteerd in een diffuser. De Turbo wordt standaard afgeleverd op 18 inch lichtmetalen velgen waarvan de spaken zijn ingelegd met chromen accenten. Binnenin de auto zijn de, standaard al niet onsportieve, stoelen vervangen door kuipstoeltjes en bekleed met zwart, stug en fraai leder met witte biezen aan de buitenkant. De letters “Veloster” zijn vervangen voor “Turbo”. Het zitcomfort is net als in elke andere Hyundai van hoog niveau door de lange zittingen en goede zijdelingse ondersteuning. De i-Catcher is van alle luxe voorzien zoals een uitgebreid navigatie- en audiosysteem, stoelverwarming, keyless entry met startknop en een fraai schuif/kanteldak dat over de gehele lengte van de auto loopt.
Kleine updates
Dat schuif/kanteldak heeft wel een nadeel. De techneuten zijn namelijk vergeten om de zitting iets te verlagen waardoor de zitpositie vrij hoog is. Mensen met een lengte boven de 1.88 m zullen bij gesloten dak in aanraking komen met het glas. Niet erg handig. Die zitpositie is echter een detail waar je vrij snel aan zal wennen. Begrijp ons niet verkeerd, het is zeker geen op de bok gevoel dat je krijgt maar de zitting van middenklasser i30 is zelfs iets lager in te stellen. Dit zou iets beter passen bij het sportieve karakter van de Veloster. Het stuur is over een breed gebied verstelbaar in zowel de hoogte als de diepte en de ergonomie is dik in orde met vele bedieningselementen op het stuur en een overzichtelijk knoppencluster op de middenconsole. Puntje van kritiek gaat ook uit richting de middenarmsteun. Deze zit voor personen boven de 1.75 net iets te ver naar achter voor een optimale ondersteuning. Een verschuifbaar exemplaar zoals we die wederom tegen komen in de i30 zou hier beter op zijn plek zijn. Nu is het ons al eerder opgevallen dat Hyundai tussentijds wat kleine wijzigingen aanbrengt om de Veloster stukje bij beetje te optimaliseren. Waren het na de komst van de DCT (dubbele koppeling) transmissie vooral de achterste dempers die een opfrisbeurt hadden gekregen, nu zien we het onder andere terug aan het multimediasysteem en de audio. Het systeem is aanraakgevoeliger geworden en de kwaliteit van achteruitrijcamera is verbeterd. Ook is de audio zelf niet ongemoeid gelaten. We herkennen de krachtige versterker uit de nieuwe Santa Fe en dat is zeker een goede eigenschap. De zeven speakers plus subwoofer klinken zuiver en doen qua kracht niet onder voor een premium audiosysteem van een gerenommeerd merk.
Vierdeurs coupé
Dat ze wel van een gokje houden in Zuid Korea moge duidelijk zijn. Zo positioneert Hyundai de Veloster graag als coupé maar is hij dat in feite niet. Ook de Turbo heeft aan de rechterzijde, de kant waar de passagiers over het algemeen instappen, twee deuren terwijl zich links één deur bevindt voor de bestuurder. Hierdoor is de Veloster net iets praktischer dan zijn concurrenten. De instap naar achter is hierdoor een stuk beter al blijft een het een sportief gelijnde auto met aflopende daklijn. De ruimte op de achterbank schiet dan ook alleen op het gebied van hoofdruimte tekort terwijl de beenruimte verrassend groot blijkt. Ook de kofferruimte is prima met standaard 320 liter bagageruimte. Via de neerklapbare achterbank is dit te vergroten naar een maximum van 1.015 liter.
Dynamischer
Waar de eerste lichting Veloster al bekend stond om de ongekende grip en het stabiele weggedrag, hadden we enkel wat commentaar op de wat slappe demping van met name de achterste schokbrekers. Na het nemen van een drempel kon de auto soms wat vervelend nastuiteren. Hyundai heeft dit opgelost met een kleine update begin 2012 en ook de Turbo profiteert hiervan. Het is goed te merken dat ze niet over één nacht ijs zijn gegaan wat betreft de aanpassing van het snelste model. Het onderstel is in vergelijking met de turboloze uitvoering een stuk strakker geworden terwijl de grip nog steeds enorm is. Het is vooral goed te merken bij het agressief insturen van een bocht en het lang uitblijven van onderstuur. De normale Veloster vertoont op zo’n moment een veilig maar iets minder dynamisch gedrag door na het liften van het gaspedaal de auto weer recht te trekken. De Turbo doet dit anders. Wordt het iets te veel, dan vertoont de Veloster nog steeds een lichte dosis onderstuur maar vangt hij dit mooi op met een zowaar lichtelijk omkomende achterkant. Van overhellen is nauwelijks sprake en het sturen gaat met veel gevoel en een mooie verdeling van de krachten. Bij lange doordraaiers is de Turbo het beste in zijn element en laat hij zich mooi besturen met het gaspedaal. Ook op hoge snelheid is de stabiliteit verbeterd wat hoogstwaarschijnlijk het gevolg is van de grotere spoiler. Pas ruim boven de 200km/u kan de Veloster wat lichtjes worden in zijn weggedrag en besturing. Toch blijft de Veloster zijn grootste kracht het rijgedrag op de snelweg. In tegenstelling tot andere auto’s in dit segment ontpopt de Veloster zich op de snelweg als een echte GT en lijkt Hyundai het veergedrag van de Ford Focus te hebben overgenomen. Communicatief zonder ooit stug of oncomfortabel te zijn.
1.5 seconden sneller dan..
De 1.6 direct ingespoten viercilinder levert in de normale Veloster 140 pk, wat de Veloster een 0-100 tijd gaf van 9.7 seconden. Vergelijkbaar met de veelal turbogeblazen concurrenten van Volkswagen en Renault. Toch overtuigde deze motor ons meer door zijn zijdezachte loop en zuinig karakter dan met een explosieve en sportieve inborst. Door een Twin Scroll Turbo te monteren op ditzelfde blok plus een flinke intercooler heeft Hyundai die eerste twee eigenschappen behouden terwijl die laatste nu ook aanwezig zijn. Er zijn maar weinig motoren die ons zo hebben verrast met de soepelheid en vermogensopbouw als deze T-GDI. Door het hoge koppel bij een laag toerental trekt de Veloster Turbo in werkelijk elke versnelling soepel en krachtig op en blijft het vermogen optimaal tot tegen het rode gebied van de toerenteller. In vergelijking met de concurrentie heeft Hyundai het voor elkaar gekregen om het hoogste koppel bij een zo laag mogelijk toerental te bewerkstelligen uit een 1.6. Het testexemplaar was een goed ingereden model dat door vele concullega ’s goed is gebruikt en niet was gespaard. Een eigenschapje van de GDI is gebleven en dat was goed te merken. Ook de T-GDI is erg gevoelig voor de manier waarop deze is ingereden. Meerdere malen klokten wij de Veloster Turbo op een 0-100 sprint van 7 seconden rond. Dat is bijna 1.5 seconden sneller dan de fabrieksopgave en komt overeen met de waarde van een Golf GTI. Zeker de wijze waarop de Veloster boven de 100km/u accelereert is magnifiek. Het standaard aanwezige ESP systeem is eveneens afgesteld op een sportievere rijstijl. Bij het voluit accelereren vanuit stilstand kan de Veloster zijn vermogen erg goed kwijt en blijft zelfs torque steering (reacties in het stuur door de aandrijving) achterwege. Zijn de omstandigheden van het wegdek wat natter dan regelt het ESP de vermogensopbouw kundig af zonder dat het motorvermogen drastisch wordt beperkt. Het schakelen gaat via één van de fijnste zesversnellingsbakken die we kennen. Het pookje is iets korter geworden en de schakelwegen zijn kort en direct. Alleen het terugschakelen van zes naar drie wil soms onbedoeld eindigen in vijf. De verhoudingen in de bak zijn iets aangepast waardoor de Veloster op kruissnelheid een iets lager toerental draait dan de normale GDI. Wel is het jammer dat de tweede versnelling iets korter is geworden waardoor je net niet de 100km/u aan kan tikken.
Geslaagd
De Veloster Turbo is een auto geworden waar Hyundai al enige tijd naar streeft. Door de kleine aanpassingen aan het onderstel en techniek en de komst van deze krachtige en smeuïge krachtbron is het een auto die een goed alternatief is voor de gevestigde orde. De eerder genoemde puntjes van kritiek zoals de middenarmsteun en de vrij hoge zitpositie vullen wij enkel aan met wat afwerkingsmissers zoals wat krasgevoelig kunststof onder aan de deuren. Op het gebied van uitrusting is ook wel wat aan te merken. Zo zou de Veloster nog completer zijn met de komst van moderne xenon koplampen en gescheiden climate control. De grootste tekortkoming zit hem in het gemis van een automatische DCT transmissie. In de Verenigde Staten wordt deze automaat met dubbele koppeling wel geleverd en zorgt hij bovendien voor betere prestaties. Met een prijs van € 32.995,- lijkt de Veloster in eerste instantie vrij prijzig totdat we gaan kijken naar vermogen en uitrusting. Een gelijk aangeklede Mégane gaat ruim over de 34 mille met vergelijkbare prestaties. Een directe concurrent lijkt te gaan komen uit eigen stal. De nieuwe Kia Pro Cee’d GT beschikt over dezelfde motor alleen heeft die versie wel het volle vermogen van 204 pk. De prijs van deze hot hatch is nog niet bekend maar zal zeker in de buurt liggen van die van de Veloster.
Waar Hyundai al lange tijd naar streeft
