Met auto’s als de Tesla Model S, Nissan Leaf en Renault ZOE zouden we haast vergeten met welke auto het allemaal ‘begon’. In 2009 waren het de merken Citroën, Peugeot en Mitsubishi die als eerste een volledig elektrische auto in massaproductie namen. Nu, bijna vier jaar later zijn we ze echter vergeten. AutovoorU ging weer kort op stap met Mitsubishi’s i-MiEV om het geheugen wat op te frissen. Vergeet de Mitsubishi i-MiEV niet. Of toch wel?
Controversieel met een keerzijde
Wat ons betreft is het uitgebleven succes toe te schrijven aan het wat controversiële uiterlijk en de vrij hoge aanschafprijs. Door de hoge en bijzonder smalle carrosserie oogt de i-MiEV als een uitgetrokken versie van de Smart Fortwo en laat dat zeker geen compliment zijn. Toch heeft dit ook een keerzijde. De auto oogt verre van anoniem en valt net als de Renault Twizy, extra op in het Nederlandse verkeer.
Aandacht voor techniek, niet voor afwerking
Binnenin de i-MiEV is het ruimteaanbod verrassend. Zijn smalle body compenseert hij ruimschoots in de lengte. Zo biedt de i-MiEV voldoende beenruimte voor vier passagiers en ook het hoofd kan ruimschoots bewegen, mits je niet langer bent dan 1.90 m. Qua materiaalgebruik kunnen wij niet anders stellen dat Mitsubishi destijds meer aandacht schonk aan de techniek dan aan de afwerking. Zo ogen en voelen de gebruikte plastics goedkoop, maar bovenal saai.
Mickey Mouse
Achter het stuurwiel bevindt zich een digitaal instrumentarium dat een beetje doet denken aan het silhouet van een Micky Mouse hoofd. Rechts van de snelheidsmeter zien we de tripcomputer die afgelegde kilometers weergeeft en de nog te rijden afstand op een volle accu. Links zien we een batterijmeter. Functie volgt hier duidelijk vorm en verwacht dan ook zeker geen hightech animaties. Een flink puntje van kritiek gaat uit richting de zitpositie. Deze is verre van optimaal door de tekortschietende stoelverstelling. De zitting kan niet voldoende naar achteren voor ons Europeanen waardoor personen met een lengte van boven de 1.80 m al snel met opgetrokken knieën zullen zitten. Ook het ontbreken van een voetsteun voor de linkervoet helpt hier niet aan mee.
Vlot en achterwielaandrijving
Middels een doodnormale sleutel activeren we de i-MiEV. We draaien het contact om en een kort piepje wekt de auto tot leven. We zetten de drive selector in D en gaan op pad. Net als bij een Smart ligt de motor achter de achterbank en drijft deze de achterste wielen aan. Met een vermogen van 68 pk en een voor dit type auto fors koppel van 180 Nm sprint de i-MiEV in een kleine en zeer vlotte tien seconden naar de 100 km/u en geeft hij zich gewonnen bij een maximale snelheid van 135 km/u. Met een volgeladen accu kan de i-MiEV een afstand afleggen van maximaal 150 km. In de praktijk lijkt dit echter een utopie. Voor een afstand van 130 km was het rijden met een fluwelen voetje noodzaak en wie een wat stevigere rijstijl hanteert moet rekenen op maximaal 100 km.
Onder- en overstuur
Het rijden kunnen wij het beste omschrijven als redelijk comfortabel, vlot en makkelijk. Ook diegene die nog nooit met een elektrische auto heeft gereden, rijdt in no time weg met de Mitsubishi. Kinderlijk eenvoudig schiet je overal tussendoor en raak je al snel verbaasd over het degelijke rijkarakter. Iets dat zonder twijfel toe schrijven valt aan het vrij hoge wagengewicht van 1.100 kg. De i-MiEV voelt zwaarder aan dan dat het compacte uiterlijk doet vermoeden. Het veergedrag is afgesteld op comfort al kan hij door de korte veerwegen soms wat springerig overkomen. Met name bij het nemen van een drempel is het even oppassen dat de wieltjes niet loskomen van de grond. Het sturen gaat vrij direct al is het oppassen op het moment dat je instuurt op hogere snelheid. Een hevige, maar dan ook zeer hevige portie onderstuur is het gevolg. Zodra er echter een bui regen is gevallen en je het standaard ESP uitschakelt, kun je genieten van enig driftplezier. Met de nodige stuurmanskunsten kun je de achterzijde aansporen om een stapje opzij te zetten waarna je, door het ontbreken van motorgeluid, kan genieten van schrapend rubber. Niet dat deze auto daarvoor bedoeld is, maar leuk is het wel.
Diverse laadmogelijkheden
Het laden van de i-MiEV kan op drie verschillende manieren. Optie 1 is door het gebruik van een normale stekker die je thuis of op het werk in het stopcontact steekt. Na 8 uur laden is de i-MiEV weer klaar voor vertrek. Optie 2 is de welbekende Mennekes stekker. Deze is geschikt voor alle laadpalen in Nederland en België en maakt het mogelijk om de i-MiEV binnen vier uur weer gereed te hebben voor gebruik. Optie 3 is ideaal voor kilometervreters. Een zogenaamde, CHADeMo aansluiting past op diverse snelladers die ook worden gebruikt voor de Nissan Leaf. Deze vult de accu in 20 minuten tot een niveau van 80%.
Waarom wel, en niet
Toch kleeft er nog steeds een fiks nadeel aan de i-MiEV. Gezien zijn compacte formaat en inmiddels toch wat verouderde techniek, heeft hij toch een fors prijskaartje. De meest voordelige versie is verkrijgbaar vanaf 28.460 euro. Dat is dik achtduizend euro meer dan een Renault Zoe die beter in elkaar steekt maar bovenal meer auto biedt. Ook de Nissan Leaf is op deze manier een serieuze concurrent terwijl de auto’s buiten het prijstechnische aspect totaal niet aan elkaar gewaagd zijn en dat is absoluut in het nadeel van de i-MiEV. Toch kunnen wij echt wel een aantal reden bedenken waarom de i-MiEV het voordeel van de twijfel verdient. Zijn controversiële uiterlijk bijvoorbeeld maakt hem tot een opvallende verschijning in het verkeer en met zijn kleine draaicirkel is het een auto die zich thuis voelt in stedelijk gebied.
Vergeet de Mitsubishi i-MiEV niet. Of toch wel?